Sekretny dziennik Holokaustu Nieznana historia Nonny Bannister

Piękna opowieść. Uwielbiam książki o tematyce wojennej. Daje dwie gwiazdki mniej ponieważ autorzy bardziej skupili się na dzieciństwie Nonny sprzed wojny które było cudowne natomiast moim zdaniem zbyt mało uwagi poświęcili temtyce holokaustu.

Piękna opowieść. Uwielbiam książki o tematyce wojennej. Daje dwie gwiazdki mniej ponieważ autorzy bardziej skupili się na dzieciństwie Nonny sprzed wojny które było cudowne natomiast moim zdaniem zbyt mało uwagi poświęcili temtyce holokaustu.

Sekretny dziennik Holokaustu to kolejny głos dziecka dotkniętego piętnem drugiej wojny światowej. Nonna Bannister jako młoda dziewczyna z bogatej rodziny pisała pamiętniki. Po latach stały się one ważnym świadectwem okropności wojny i obozów koncentracyjnych. Ważnym tym bardziej, że z punkt widzenia Rosjanki doświadczamy zła rosyjskiego komunizmu i nazistowskich Niemiec. Jeśli ktoś jednak liczy na bogate i pełne opisy życia w obozie pracy, to może się zawieść. Książka prowadzona jest niespiesznie, a bohaterka w większości wspomina swoje życie przed wojną i szczęśliwe dzieciństwo. Czy mimo to warto? Myślę, że tak, bo każde takie świadectwo jest ważne, by zachować prawdę i pamięć o tamtych strasznych czasach.

Sandra

Sekretny dziennik Holokaustu to kolejny głos dziecka dotkniętego piętnem drugiej wojny światowej. Nonna Bannister jako młoda dziewczyna z bogatej rodziny pisała pamiętniki. Po latach stały się one ważnym świadectwem okropności wojny i obozów koncentracyjnych. Ważnym tym bardziej, że z punkt widzenia Rosjanki doświadczamy zła rosyjskiego komunizmu i nazistowskich Niemiec....

Historia Nonny Bannister, jest to całkiem coś nowego dla mnie, z perspektywy Rosjan nie miałam okazji jeszcze nic przeczytać, więc ta książka była dla mnie nowością, do tej pory czytałam tylko zapiski z perspektywy Niemców, Żydów no i oczywiście Polaków. Co prawda w książce jest troszkę chaosu, ale do ogarnięcia, jest wzmianka o tym, że Nonna tłumaczyła wszytko po wielu latach, więc to może być przyczyną braku chronologicznego zapisku. Nonna pochodziła z zamożnej rodziny Rosyjskiej, lecz jej ojciec był Polakiem i sama Nona nie była pewna czy nie był przypadkiem Żydem, przez to z kąd pochodził jej Ojciec ukrywali ten fakt przed innymi. Gdy wybuchła wojna, ludzie z Rosji się ewakuowali, lecz rodzina Nonny została wśród Niemców i dzieliła się z nimi wszystkim co miała... Nadszedł okropny czas i Nonna wraz z matką trafiła do obozu pracy, lecz dzięki naukom ojca języków obcych, Nonnie udało się przeżyć, lecz jej rodzicielka nie miała tyle szczęścia 😒. Z perspektywy czasu trzeba przyznać Nonnie, że była bardzo silną osobą, przez wiele lat swoje życie zapisywała na kartkach i ukrywała przed swoją rodziną co ją spotkało, dopiero przed śmiercią pokazała mężowi swoje zapiski, wtedy dopiero była gotowa na wyznanie prawdy swoim bliskim, i dzięki temu my czytelnicy również możemy dowiedzieć się troszkę historii. Uważam, że ta historia jest warta poznania i myślę, że dla wielu z was, również będzie to coś nowego. Jeżeli lubicie książki dotyczące Holokaustu i obozów, to ta książka jest właśnie dla was. Polecam i za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Replika.

Historia Nonny Bannister, jest to całkiem coś nowego dla mnie, z perspektywy Rosjan nie miałam okazji jeszcze nic przeczytać, więc ta książka była dla mnie nowością, do tej pory czytałam tylko zapiski z perspektywy Niemców, Żydów no i oczywiście Polaków. Co prawda w książce jest troszkę chaosu, ale do ogarnięcia, jest wzmianka o tym, że Nonna tłumaczyła wszytko po wielu...

"Sekretny dziennik Holokaustu" to zbiór pamiętników Nonny Bannister, które pisała od dziecka. Niestety te zapiski ujrzały światło dzienne już po śmierci kobiety. Autorki wspólnie z jej synem stworzyły tę o to powieść, z której stron wyziera niezwykła historia. Nonna swoje przeżycia przelewała na papier w kilku językach, które później skrzętnie ukrywała. Nawet najbliżsi nie wiedzieli o jej przeszłości. Dopiero u schyłku życia podzieliła się z mężem swoją historią.
Znajdziemy tutaj nie tylko okropieństwo wojennych przeżyć ale również wspomnienia ze szczęśliwego dzieciństwa.
Książka z pewnością dostarczy wielu emocji, jak każda która jest dowodem nieludzkiego zachowania, jak każda która jest świadectwem przeżycia Holocaustu.
Ciężko jest ocenić czyjeś przeżycia, więc nie powiem czy książka jest dobra czy przeciętna albo czy jest zła, bo byłoby to nie w porządku do bohaterki czy też jej rodziny. Dla mnie była ciekawą historią i wartą przeczytania.

"Sekretny dziennik Holokaustu" to zbiór pamiętników Nonny Bannister, które pisała od dziecka. Niestety te zapiski ujrzały światło dzienne już po śmierci kobiety. Autorki wspólnie z jej synem stworzyły tę o to powieść, z której stron wyziera niezwykła historia. Nonna swoje przeżycia przelewała na papier w kilku językach, które później skrzętnie ukrywała. Nawet najbliżsi nie...

Kolejna książka o strasznych czasach wojny. Nieszczęście żyjących wtedy ludzi, w tym bohaterki polegało na stracie najbliższych, domu, a co najważniejsze poczucia, że jest się człowiekiem. Przeżycia jakie towarzyszyły Nonie były traumatyczne. Warto przeczytać.

Kolejna książka o strasznych czasach wojny. Nieszczęście żyjących wtedy ludzi, w tym bohaterki polegało na stracie najbliższych, domu, a co najważniejsze poczucia, że jest się człowiekiem. Przeżycia jakie towarzyszyły Nonie były traumatyczne. Warto przeczytać.

Dzisiaj przychodzę do Was z książką "Sekretny dziennik Holokaustu" opisującej wspomnienia Nonny Banister. Kobieta jako młoda dziewczyna spisywała pamiętnik, który dopiero po jej śmierci ujrzał światło dzienne.

Przed wojną Nonna była bogatą dziewczyną z Rosji. Jej ojciec pochodził z Polski, prawdopodobnie był Żydem (fakt niepotwierdzony) i zadbał o to, aby dziewczyna zdobyła dobre wykształcenie. Znajomość języków prawdopodobnie uratowała jej życie. Po wojnie została sama, wyjechała do Ameryki i tam zaczęła żyć na nowo.

Nie jestem w stanie ocenić tej książki jako dobrej czy złej, ale uważam, że książki takie jak "Sekretny dziennik Holokaustu" zasługują na uwagę.

Dzisiaj przychodzę do Was z książką "Sekretny dziennik Holokaustu" opisującej wspomnienia Nonny Banister. Kobieta jako młoda dziewczyna spisywała pamiętnik, który dopiero po jej śmierci ujrzał światło dzienne.

Przed wojną Nonna była bogatą dziewczyną z Rosji. Jej ojciec pochodził z Polski, prawdopodobnie był Żydem (fakt niepotwierdzony) i zadbał o to, aby dziewczyna...

Święta tuż tuż, a ja tymczasem wracam myślami do osób, które straciły tak wiele podczas drugiej wojny światowej. Nie tylko najbliższych, ale również, szacunek, wiarę w ludzi i w lepsze jutro.

Książka „Sekretny dziennik Holokaust” to wspomnienia Nonny Banister, które ujrzały światło dzienne już po jej śmierci (spisane dzięki współpracy autorek i syna Nonny). Sama przez długi czas nie chciała wracać do lat niepewności, strachu i bólu. O swoich przeżyciach z czasów wojny opowiedziała swojemu mężowi dopiero po kilkudziesięciu latach wspólnego życia. Jak wspominał Henry, mąż Nonny: „ Nawet po wojnie zaszywała prywatne zapiski, fotografie i dokumenty w kieszeniach i szwach sukienek, albo wkładała je do pomysłowych kryjówek”. Później, kiedy Nonny nie było w domu, ten szukał ich wszędzie, ale na próżno. Na kilka lat przed śmiercią odkryła swoją przeszłość przed najbliższymi ujawniając im zapiski spisane pierwotnie w sześciu językach.

Nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie ogromu cierpienia jakie chowała w swoim sercu Nonna. Rosjanka trafiła do niemieckiego obozu pracy, gdzie zgryzota i cierpienie spadły na nią z wielką siłą.

Na kartach tej książki znajdziemy nie tylko zapiski mówiące o wydarzeniach wojennych, w których uczestniczyła Nonna, ale również wspomnienia z jej dzieciństwa, bo od najmłodszych lat mała dziewczynka spisywała pamiętnik. Opowiada o swoich najbliższych, o swoich przodkach, o niezapomnianych chwilach spędzonych u babci, by później przejść do dni, które ukazywały tylko zło.

Po wojnie została sama, straciła wszystkich…. postanowiła wyjechać do Ameryki i tam rozpocząć nowe życie.

To historia o wielkiej stracie, ale mimo wszystko ukrywająca w sobie nadzieję… To opowieść niosąca ze sobą ogromny ładunek emocjonalny.

Święta tuż tuż, a ja tymczasem wracam myślami do osób, które straciły tak wiele podczas drugiej wojny światowej. Nie tylko najbliższych, ale również, szacunek, wiarę w ludzi i w lepsze jutro.

Książka „Sekretny dziennik Holokaust” to wspomnienia Nonny Banister, które ujrzały światło dzienne już po jej śmierci (spisane dzięki współpracy autorek i syna Nonny). Sama przez...

Niejednokrotnie przy okazji książek historycznych pisałam, że takie recenzuje się najtrudniej. Bo jak tu recenzować przeszłość?

Tym razem postacią wiodącą jest Rosjanka. Jej ojciec był Polakiem. Nonnie życie uratowało wykształcenie i pozycja społeczna.

Mało jest książek wojennych opisujących wydarzenia z perspektywy Rosjan - przynajmniej ja takich nie znam. Była więc to odmiana.

Część książki prezentuje życie Nonny jeszcze przed wybuchem wojny - jej wysoką pozycję społeczną, pobierane nauki, umiejętność mówienia w kilku językach. Z czasem, w trakcie wojny, jej dzienniki zmieniają styl - oczywistym jest, że traktują głównie o życiu w obozach, ale przenika przez nie iskierka nadziei. Iskierka ta towarzyszyła mi niemal do ostatnich stron. Była jednak na tyle lekka, że nie pozwalała zapomnieć o okrucieństwie wojny.

Nie mogę powiedzieć, że była to zła lub dobra lektura, bo to obrażałoby wspomnienia Nonny. To emocjonalna książka, dzięki której po raz kolejny czytelnik ma szansę na poznać wydarzenia wojenne z perspektywy osoby, która ją przeżyła.

[współpraca: @wydawnictworeplika]

Niejednokrotnie przy okazji książek historycznych pisałam, że takie recenzuje się najtrudniej. Bo jak tu recenzować przeszłość?

Tym razem postacią wiodącą jest Rosjanka. Jej ojciec był Polakiem. Nonnie życie uratowało wykształcenie i pozycja społeczna.

Mało jest książek wojennych opisujących wydarzenia z perspektywy Rosjan - przynajmniej ja takich nie znam. Była więc to...

Książki takie jak ta są dla mnie zawsze najcięższe do recenzji. No bo jak można zrecenzować coś w czym ktoś pisze co przeżył, jak to wyglądało i ...co tak naprawdę pokazuje jak wygląda prawdziwe człowieczeństwo? Nie wiem szczerze mówiąc, ale są to książki, które na pewno są godne polecenia, godne uwagi i powinno się je nagłaśniać jak najbardziej. Żeby takie czasy jak wtedy, już nigdy nie wróciły. Nigdzie.



Niezwykła historia młodej arystokratki, która w niemieckim obozie pracy poznała prawdziwą miarę człowieczeństwa. Nonna Bannister spisywała pamiętniki jako młoda dziewczyna – na gorąco, podczas wojny. Jednak okropności Holokaustu, których doświadczyła, niemal zabrała ze sobą do grobu. Jej zapiski, odkryte na nowo, gdy była już wiekową kobietą, odsłaniają tę niezwykłą historię. Nonna Lisowska pochodziła z bogatej rosyjskiej rodziny i jako jedyna spośród bliskich przeżyła II wojnę światową. W 1950 roku przyjechała do USA, gdzie poślubiła Henry’ego Bannistera. Nigdy nie wspominała o swoich doświadczeniach. Napomknęła o nich dopiero kilka lat przed śmiercią w 2004 roku. Wtedy ujawniła bliskim swoje pamiętniki, pierwotnie spisane w sześciu językach na skrawkach papieru, trzymane przez całą wojnę w poduszce przywiązanej do ciała.
Jako Rosjanka z rodziny cieszącej się przywilejami, młoda Nonna trafiła do niemieckiego obozu pracy, gdzie szybko poznała wartość ludzkiego życia i znaczenie przebaczenia. Jej zapiski to niezwykłe spojrzenie na opresyjną naturę rosyjskiego komunizmu i okrutne zło nazistowskich Niemiec. Co jednak ważniejsze, zza przejawów ludzkiej deprawacji widocznej w przerażających aktach brutalności i mordach, przebijają promyki nadziei uosabiane przez ludzi: prawosławną babcię, wątłego żydowskiego chłopca czy grupę niemieckich katolickich zakonnic i księży. Za ich sprawą ten pamiętnik rozdziera serce, choć jednocześnie jest pełen nadziei, niezapomniany.
Dzięki współpracy autorek i syna Nonny, jej wspomnienia nabrały kształtu i jeszcze głębiej przemawiają do wyobraźni. Dają wgląd w osobiste i bolesne refleksje zrodzone w najmroczniejszym okresie w dziejach ludzkości. To historia o miłości i stratach, których nie da się zapomnieć. Jednak mimo trudnej tematyki czytelnicy poczują się umocnieni, przeczytawszy tę poruszającą i pełną nadziei opowieść o odwadze, wierze i przebaczeniu. Denise George jest autorką kilkudziesięciu książek publikowanych w dużych oficynach (Penguin Random House, Tyndale House, Zondervan, LifeWay, Bethany House itp.) oraz ponad 1500 artykułów w czasopismach i gazetach. Pisze o prawach obywatelskich, II wojnie światowej i życiu chrześcijańskim.
Carolyn Tomlin to autorka kilku książek, pisząca comiesięczne felietony do kilku magazynów i gazet. Opublikowała ponad trzy tysiące artykułów. Uczy pisania.
John Bannister, syn Nonny, który postanowił niezwykłą historię matki upublicznić ku pamięci i przestrodze dla kolejnych pokoleń.



Zazwyczaj historie takie jak ta mamy widoczne z punktu widzenia osób pochodzenia polskiego lub żydowskiego. Tutaj widzimy ją z całkowicie innej strony bo od strony rosyjskiej więc dostajemy z goła lekko coś innego.

Historia tu przedstawiona jest w postaci dzienników, listów, które Nonna pisała podczas wojny i które przez długie lata ukrywała. Wszystko to mamy też wzbogacone poprzez wszelakie zdjęcia z dziennika Nonyy; zdjęć jej z dziećmi, z grupą pielęgniarek, jej wierszy, zapisków czy nawet ślubnych. To wszystko ma nam przybliżyć jaka była i przez co przechodziła. Jak odbierała to co się wokół niej dzieje i w końcu jak udało jej się przeżyć wojnę.

Czy to trudna do przeczytania książką ? W pewnym sensie tak. Bo pokazuje nam to wszystko właściwie od momentu kiedy była ona dzieckiem ... Więc odczucia są jeszcze większe. Nie powiem, ze czyta się ją łatwo i przyjemnie bo takich historii tak się nie da przeczytać. Ale zdecydowanie rozwija nasze wiadomości na temat Holokaustu i ludzi, którzy go przeżyli.

A czy warta uwagi? Moim zdaniem zdecydowanie TAK. Uważam, że ta pozycja jak najbardziej zasługuje na to,by poświęcić jej swoją uwagę. Nie tylko ze względu aby poznać tę historię od strony rosyjskiej, ze względu na pamięć o ludziach którzy wtedy ginęli, ale także by pamiętać, że tak straszne rzeczy się działy i oby nigdy więcej się nie zadziały.

Książki takie jak ta są dla mnie zawsze najcięższe do recenzji. No bo jak można zrecenzować coś w czym ktoś pisze co przeżył, jak to wyglądało i ...co tak naprawdę pokazuje jak wygląda prawdziwe człowieczeństwo? Nie wiem szczerze mówiąc, ale są to książki, które na pewno są godne polecenia, godne uwagi i powinno się je nagłaśniać jak najbardziej. Żeby takie czasy jak wtedy,...

Ocenianie książek opartych na faktach, będących zapisem czyichś wspomnień jest bardzo trudne. No bo jak ocenić czyjeś przeżycia? W tym przypadku wyjątkowo trudne. Holokaust, jak dobrze wiemy, był jednym z najgorszych przeżyć w dziejach ludzkości.

Niemniej jednak muszę szczerze zaznaczyć, że z tą pozycją nie polubiłam się na początku. Już wyjaśniam dlaczego.

Tytuł książki wskazuje, że dowiemy się z niej o zagładzie Żydów.. No i tu zaczynają się schody gdyż główna bohaterka to Rosjanka pochodząca z uprzywilejowanej rodziny, która trafia do niemieckiego obozu pracy, w którym jak wiadomo nie było Żydów. Z obozów koncentracyjnych nie ma tutaj właściwie żadnej relacji. Z obozu pracy jest ich niewiele. Generalnie opowieść o wybuchu wojny zaczyna się po połowie książki. Pierwsza połowa to historie z życia Nonny przed wojną. O tym jak uczyła się jeździć na łyżwach albo jak spędzała Święta Bożego Narodzenia co ma się nijak do tematyki obozowej. Wzmianki o życiu przedwojennym w takowych książkach są ważne i potrzebne aby m.in. ukazać kontrast i upadek dotychczasowego życia ale tutaj zajęły one znaczną część książki.

Liczyłam w tej lekturze na historię kobiety, dzięki której dowiem się więcej o realiach wojny i Holokauście. Oczywiście odnalazłam w niej opowieści z czasów wojny, które wywoływały wiele poruszających emocji ale zajęły one jedynie jakąś 1/3 książki. Mało. Szkoda.

Ocenianie książek opartych na faktach, będących zapisem czyichś wspomnień jest bardzo trudne. No bo jak ocenić czyjeś przeżycia? W tym przypadku wyjątkowo trudne. Holokaust, jak dobrze wiemy, był jednym z najgorszych przeżyć w dziejach ludzkości.

Niemniej jednak muszę szczerze zaznaczyć, że z tą pozycją nie polubiłam się na początku. Już wyjaśniam dlaczego.

Tytuł...